Met de blik vooruit

Terwijl het buiten echt wintert, er wordt zelfs al gesproken over een Elfstedentocht, probeer ik de afgelopen week in een logische samenhang te vangen. Het lijkt wel of ik een brainfreeze heb. De openbaringen van Lance Armstrong hebben meer impact op mij dan ik had gedacht. Het gaat me niet in mijn koude kleren zitten.

In een soort van roes heb ik vanochtend een uurtje spinning gedaan. Voordeel van een roes is dat het uur in een flits voorbij was. Ik merk dat ik de laatste keren bij spinning het gevoel van sleur ervaar, niet leuk, niet lekker, kwestie van doorbijten. Gedachtes verleggen helpt en het interview met Armstrong heeft zoveel in zich dat mijn gedachtes daar makkelijk naar toe bewegen.

Ik ben een groot fan van hem, ook na het interview. Ik heb diep respect voor de wijze waarop hij de sport beoefent, wat hij ervoor doet en laat. Want buiten doping is er zoveel meer nodig om te laten zien wat hij heeft laten zien. Natuurlijk heeft hij fouten gemaakt, gedreven door zijn passie en het alleen maar willen winnen. Hij bevond zich als controlfreak in een wielerwereld waarin ook hij geleefd werd. Natuurlijk had hij een keuze om er niet aan mee te doen, maar blijkbaar conflicteerde dat dusdanig sterk met zijn drang naar winnen, dat ook voor hem de munt van succes in de richting van doping viel.

Wat mij zo stoort, is dat hij onevenredig hard gestraft wordt. Tot nog toe komt iedereen weg met een maximaal 2 jaar uitsluting van deelname aan wedstrijden. Hij heeft gewoon levenslang gekregen. Onevenredig hard. Wat mij zo stoort, is dat hele hordes mensen als bloedhonden op de zaak afstormen en de aangeschoten, in de hoek liggende Armstrong, nog verder de vernieling intrappen. Voor mij is dat het toppunt van slapte in een tijd waarin we juist behoefte aan helden hebben.

En dan de elkaar snel opvolgende dopingbekentenissen, als rotte appels vallen ze uit de boom. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het interview van Lance een push geeft om uit de kast te komen. Zelfs buiten het peloton heeft hij een ongekende invloed, iets waar veel mensen stikjaloers op zijn. Mannen met succes hebben veel vrienden, maar ook veel vijanden. Succes is een keuze.

Intussen heb ik een prima trainingsweek achter de rug, in totaal 10 uur sportief gewerkt. 6 uur op de Tacx, 2 uur krachtraining en 2 uur spinning. Ik voel me er goed bij. Morgen begint de nieuwe week en ga ik een flinke rit op de Tacx maken, misschien wel zo lang als Robert Gesink vandaag. Vanwege slecht weer, een deel van het Blanco-team vertoeft nu in Andalusië, heeft hij zichzelf getrakteerd op 3,5 uur op de Tacx. Dat geeft in ieder geval veel tijd om de afgelopen week te overdenken en fris, met de blik vooruit, de nieuwe week te beginnen. Dat zouden meer mensen moeten doen.