Maandag
29/4 Lazise - Spiazzi retour
Het
is altijd weer even wennen, fietsen in Italië. De wegen zijn niet altijd even
goed geasfalteerd, er wordt hectisch gereden met auto's en er moet altijd even
door de drukte gefietst worden om in rustigere contreien te komen. Zo ook bij
het tochtje dat ik vandaag voor ogen had: een stuk Monte Baldi richting
Spiazzi, gelegen op 856 meter hoogte. Een rit van iets meer dan 27 kilometer
enkele reis, die vanaf het begin bergop gaat. De eerste 17 kilometer starten
rustig. In de laatste 10 kilometers worden 600 hoogtemeters overbrugd, waarbij
ook stukken van 7-8% erbij zitten.
In
de basis is het een lekkere loper met tegen het einde enig venijn. Het is bij
uitstek een goede trainingsberg om met lage hartslag te doen. Alleen moet het
dan niet zo'n lekker weertje zijn dat de voorjaarshormonen beginnen op te
spelen want dan wil ik wel even los. Zolang het lekker gaat, is dat ook geen
punt. En dat ging het. Inclusief de terugweg zijn het zo'n 55 kilometer. Met
net iets meer dan 2 uur een heerlijk binnenkomertje van deze vakantie.
Woensdag
1/5 Lazise - Spiazzi - Ferrara - na 40 km retour
Na
Spiazzi houdt de wereld niet op en gaat het gestaag verder met stijgen langs de
flanken van Monti Baldi. Vorig jaar was ik al eens doorgegaan tot zo'n 1100
meter hoogte, maar ook daar hield het niet op. Na Spiazzi volgt Ferrara, dat
via een afdaling bereikt wordt en daarna gaat het echt bergop, te beginnen met
een stukje van 10% en snel daarna een halve kilometer tegen 15%.
Dat
deel wordt met een heus verkeersbord aangekondigd. Ik dacht dat die borden
alleen bij afdalingen stonden, zie hier de uitzondering. Na dit deel van
stampen op de pedalen volgen zo'n 4 kilometer van 5-6%, af en toe ook bergje
af, en daarna nog eens 5 kilometer tegen 10-11%. Woorden schieten tekort, het
gebied is werkelijk fantastisch.
Na
een dikke 40 kilometer heb ik de draai gemaakt en kon de afdaling met stukjes
bergop beginnen. En dat afdalen, dat blijft toch een punt bij mij. Soms heb ik
mijn dag en ga ik relatief relaxed bergaf, maar vaak gaat het niet je-van-het.
Vandaag viel het niet tegen maar echt met zekerheid heb ik ook niet gedaald.
Ondanks het dalen met beleid zaten de 83 kilometer er in iets meer dan 3.5 uur
op.
Vrijdag
3/5 Lazise - Riva retour
Vandaag
had ik zin in een geaccidenteerd tochtje, dat kan hier niet anders, zonder het
echte klimwerk. Een retourtje Riva voldoet uitstekend aan dat criterium. Riva
ligt helemaal aan de bovenkant van het Gardameer. Lazise ligt bijna aan de
zuidkant. Met name het eerste stuk is wat drukker qua verkeer. Rond
toeristenplaatsen Lazise, Bardolino en Garda is er nu eenmaal altijd
bedrijvigheid. En ondanks dat het asfalt van racecircuitkwaliteit is, loopt het
niet altijd even lekker door vanwege het gedraai langs auto's.
Met
name in het begin gaat het bergop-bergaf, nergens echt venijnig, maar als de
sneheid hoog blijft, gaan de beentjes wel branden. Windkracht 2 in de rug hielp
een handje mee om op tempo te blijven. Met 31.5 km/uur gemiddeld kwam ik in
Riva aan. Na een korte pauze heb ik de terugreis weer opgepakt met de bedoeling
om het gemiddelde boven de 30 te houden, wetende dat de wind nu op kop kwam te
staan.
Het
eerste stuk vanuit Riva viel extra tegen met wat klimwerk en een finke wind
tegen. Snel daarna kreeg ik een andere renner in het vizier die ook snel wilde,
maar nadat ik hem had bijgehaald en de kop pakte, geen meter kopwerk meer deed.
De snelheid zat er goed in. Even voor Garda reden twee, naar later bleek
Duitse, renners in de verte, die, na te zijn ingehaald, netjes achteraan sloten
en ook niet meer op kop kwamen.
Intussen
trapte ik met een lichte tred door en zo kwam Lazise weer in het zicht. De
Fransman was ergens afgehaakt, de Duitsers bedankten in Lazise voor de rit en
ik pakte het laatste stukje bergop van 1.5 kilometer tegen 2-3%. Dat is op zich
niet echt heftig tenzij je boven de 25 km per uur blijft rijden. Dan volgt de
beloning van brandende bovenbenen weldra. Met 31 km per uur gemiddeld sloot ik
deze rit van 104 kilometer af.
Zondag
5/5 Lazise - Pastrengo - Verona (2x leuke helling) - St Ambrogio retour
Vanuit
Lazise zijn er richting de bergen pakweg 2 keuzes. De eerste week had ik met
name Monte Baldi gehad. De andere keuze richting Monti Lessini was nieuw voor
mij, ook vorig jaar had ik die richting niet genomen. Ook toen liet ik me
tegenhouden door het gewirwar aan wegen op de kaart: ik kon er niet echt wijs
uit worden. Dat moest deze keer maar eens veranderen. Deze keer zou ik de
aandacht op "verkennen" richten en niet op snelheid en hoogte.
Vanuit
Lazise ging ik richting Pastrengo en dat levert meteen een aantal venijnige
klimmetjes achter elkaar. Het idee dat ik had, was om naar Grezzana te rijden
en dan de weg omhoog het gebergte in, en zoals gezegd ging het om het
verkennen. Grezzana ligt ten noorden van Verona, dus eerst hield ik maar eens
Verona aan. Een grote stad als Verona heeft een enorme aantrekkingskracht qua
wegen die er naar toe leiden. Hoe ik ook mijn best deed, ik kwam toch in Verona
terecht, uiteindelijk alleen nog maar hopend dat ik daar een boord met Grezzana
zou tegenkomen.
Dat
bord heb ik niet gezien, wel lonkte op enig moment een mooie helling, startend
langs een soort van kasteelmuur. Onderaan stond een bochtenbord met daaronder
de aanduiding "2 km". Leuk leek met dat wel. Het bleek inderdaad leuk
met mooie haarspelbochten en goed lopende stukken afgewisseld met venijnige
stukken van 8%. In totaal was de opgang 4 kilometer en daarin werden 200
hoogtemeters afgelegd. De afdaling leidde precies naar het beginpunt van deze
berg op. Ik vond hem zo leuk dat ik hem nog een keer genomen heb, nu met de
intentie de hartslag laag te houden, dat had ik de eerste keer zeker niet
gedaan. Het gaf mij de ervaring dat 8% bergop lekker loopt, als je het
tempo er maar op aanpast.
Vanuit
Verona heb ik de terugweg ingezet, maar nu wel korter langs de bergrug van
Monti Lessini, zodat ik plaatsjes die ik van de kaart onthouden had ook in het
echt wist te vinden. Het bleek een heel mooi stuk te worden, met de bergen
continu in het blikveld en geen meter vlak. Al snel zag ik een bordje van de plaats
St Ambrogio, dat in de richting van Lazise lag en een mooie spingplank naar het
hogere gebergte is. Zo kwam ook een bordje Breonio voorbij en daar wist ik van
dat dit plaatsje op zo'n 900 meter hoogte ligt. Nu ging het
erom een makkelijke weg te vinden van St Ambrogio naar Lazise, dan kon ik die
in tegengestelde richting hergebruiken om de klim naar Breonio te maken.
Met
name het gebied rond St Ambrogio is erg druk, ook met vrachtverkeer. Het is dus
niet altijd een lolletje om daar redelijk kwetsbaar rond te rijden. In zo'n
situaties is het zaak jezelf zichtbaar / breed te maken en het getoeter van de
Italianen op de koop toe te nemen. Zodra de drukte voorbij is, volgen mooie,
glooiende wegen richting Lazise. 82 kilometer in een royale 3 uur konden
vandaag worden bijgeschreven.
Maandag
6/5 Lazise - St Ambrogio - Breonio retour
Gisteren
had ik een makkelijke weg naar St Ambrogio ontdekt en van daaruit was het een
kwestie va het volgen van bordjes Breonio, want dat stond vandaag op het
programma. Het is een klim van zo'n 17 kilometer, waarbij het plaatsje zelf in
een dalletje ligt en het dus aan het einde nog even afdalen is.
Vanuit
St Ambrogio gaat het meteen flink omhoog met stijging van 11%. Daarna wisselen
de percentages zich af waarbij het zelden minder dan 5% wordt en merendeels
rond de 6% doorgaat, met plotselinge uitschieters naar 8%. De uitzichten zijn
fantastisch en het enige geluid dat je hoort, is van de vrije natuur. Aan het
begin van de klim scheen de zon flink en was het warm. Gaandeweg koelde het af
en kreeg ik ook het eerste natte pak van deze vakantie. Het mooie is, dat regen
in deze omgevingen, van tijdelijke aard is. Het buitje bleek niet meer dan een
tijdelijke verfrissing en was zo weer over. Dat kan van Nederland niet gezegd
worden. Als het daar eenmaal z......, laat ook maar.
De
17 kilometer verliepen vloeiend. Eenmaal in Breonio aangekomen, bleek het een
soort van spookstadje, waarin warempel nog een restaurant was. Ik durf niet te
gokken hoe lang geleden daar iemand geweest was. Na een reepje heb ik de
terugweg genomen en kwam ik in Lazise aan, terwijl niet al te veraf een onweer
begon te rommelen. Bijna 65 kilometer in pakweg 2 uur 40, op zich niet gek met
een flinke klim erin.
Dinsdag
7/5 - Lazise - Caprino Veronese retour
Weeronline.nl en tempoitalia.nl waren
het weer eens niet eens over deze dag. De eerste voorzag de hele dag droog, de
laatste voorspelde wat regen vanaf 2 uur 's middags. Zo kwam het dat ik besloot
om niet 's ochtends de fiets te nemen maar 's middags. In de ochtend hebben we
de markt van Desenzano bezocht in heerlijk zonnig weer.
Bij
terugkomst op de camping rond half 3 begon het te regenen. Aldus maar gewacht
met fietsen en net toen ik dacht dat het er vandaag niet meer van zou komen,
het was tegen 5 uur, brak de lucht open en heb ik me niet lang bedacht. Het zou
slechts een kort ritje worden, want om 8 uur was nog wat regen voorspeld
en vòòr die tijd wilden we wel weer gegeten hebben: skottelbraaien in de regen
is niet echt wat we leuk vinden.
2
uurtjes zou net kunnen, precies genoeg voor de al eerder afgelegde rit richting
Spiazzi. Snel aangekleed, jasje aan in verband met 's avonds invallende kou en
gaan met die banaan. Ik was nog niet het straatje van de camping uit toen ik
een vervelende pijn in mijn rechter knieholte voelde. Die was er gisteren ook
al, en toen had ik hem genegeerd. Met zittend fietsen voelde ik de pijn, met
staand fietsen / klimmen niet. Nu heb ik gepoogd met licht trappen de boel los
te maken.
Toen
ik onderaan de echte klim naar Spiazzi weinig verbetering voelde, ben ik
omgekeerd. Het leek me niet verstandig nog zo'n kilometer of 10 te gaan
klimmen. Daarmee werd het een kort ritje van 38 kilometer, ik had het anders
voorzien. Thuis gekomen heb ik na het douchend Midalgan gesmeerd op de
pijnlijke plek. Nu maar eens afwachten. En morgen en overmorgen is heel erg
mooi weer voorspeld.....
