Ik vind het gewoon lekker

Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat mijn vrouw dietiste is. En zij verkeert in de gelukkige omstandigheid dat ik heel erg eigenwijs ben, zeker als het op lekker eten aan komt. Ik ben gewoon een lekkere eter, eet netjes altijd de pannen leeg, en dankzij mijn regelmatig sporten houd ik mijn gewicht en vetpercentage netjes binnen de perken. Zelf denk ik dat ik echt niet teveel eet, maar zij weet wel beter. Ik vind het gewoon lekker.

Gezond eten, dat vind ik belangrijk. Onze maaltijden zijn altijd gevarieerd, met weinig tot geen zout, veel kruiden, knoflook als het past, met verse ingredienten en gezond bereid, zowel vlees als vis. Ik kijk altijd nog even in de pan en als daar nog iets inzit dan moet het al gek lopen, wil ik dat niet opeten. Ik doe niet moeilijk over twee of drie borden. Het is mijn manier om de kok en de aarde te bedanken voor het heerlijke maal. Ik vind het gewoon lekker.

Snoepen doe ik ook, meestal vertoon ik daarbij een buiig karakter. Als ik heerlijk gefietst heb, heb ik juist geen behoefte aan zoetigheid. Dan geniet ik van een schoon lichaam. Maar er zijn momenten dat ik twee gevulde koeken gewoon net even lekkerder vind dan een. Schuldgevoel op het gebied van eten ken ik niet. Ik heb wel een verfijnd zelfcorrigerend vermogen: met een goede work-out train ik het er zo weer vanaf.

Gelukkig is het barbequeseizoen weer achter de rug. Ook allemaal erg lekker maar meestal minder goed qua aanslagen op het lichaam. Daarentegen kan ik dan ook weer heel erg genieten van vleesloze barbequemaaltijden. Allemaal lekkere groentes, geroosterd brood, kruidenboter, tapenades: dan mis ik het vlees echt niet. Lekkere lichte maaltijden, dan heb ik gewoon een minder ingezakt gevoel achteraf. Een lekker visje van de barbeque of in knoflook "verdronken" garnalen vallen in die zin veel lekkerder.

En toch weet ik dat ik met een meer evenwichtige voedingsinname lekkerder in mijn vel zit. Een iets te gevulde maag voelt natuurlijk niet altijd fijn. Wat dat betreft, ga ik toch meer naar mijn vrouw luisteren. Haar specialisatie op het gebied van sportdietetiek komt daarbij vast en zeker goed van pas. En mijn voordeel is dat zij mij en mijn houding ten opzichte van eten kent. Ik vind het gewoon lekker.

Motivatie en variatie

Het is wel even wennen. Na een druk fietsseizoen neem ik normaal gesproken even gas terug. Nu ik mezelf het doel heb gesteld om in 2013 deel te nemen aan La Marmotte, voel ik een bepaalde energie om vooral geen gas terug te nemen en meteen weer door te gaan. Het brengt me meteen ook heel kort bij een reeds vroeger opgedane ervaring van het belang van rust om te groeien. Voor nu leg ik me neer bij de onrust die deze tweesplitsing veroorzaakt. Ik realiseer me ook meteen dat ik deze onrust niet 9 maanden lang ga volhouden.

Allerlei ideeen van fysieke voorbereiding flitsen door mijn hoofd:

• Tacx-trainer: Al jaren mijn trouwe maatje op zolder. Die gebruik ik nu al voor duur-, kracht- en trapfrequentietrainingen en voor periodieke metingen (Conconi-test: uitputtingstest, op zoek naar het omslagpunt). Bergop en bergaf, staand en zittend, het is gewoon heerlijk om even los te gaan op die trainer. Maar ook lekker om met een lage hartslag een uurtje of twee vol te maken.
• Mountainbiken: Vroeger veel gedaan. Door wind, regen en sneeuw. Soms schoon terug maar meestal onder de modder. Jaren geleden laten vallen omdat ik nou eenmaal meer van mooi en droog houd dan van vies en nat. Maar ja, het zal toch maar gebeuren dat op de dag van La Marmotte het slecht weer is. Dan kun je maar beter in enige mate aan mindere omstandigheden gewend zijn.
• Fitness en cardio: Vorig jaar niet gedaan, maar de jaren daarvoor wel. Van oktober tot en met maart in de sportzaal. Specifieke fietsspiertrainingen maar ook juist de niet-fietsspieren, afgewisseld met cardio en spinning. Ik heb gemerkt dat deze combinatie van trainingen zeer waardevol is om meteen bij de eerste voorjaarszonnestralen lekker op de fiets te zitten.

Niet-fysieke voorbereidingen zijn er ook. Iets voor een volgend stukje. Voor nu ga ik mij eerst richten op een trainingsschema. Wellicht dat dat meteen helpt om de onrust te lijf te gaan. "Variatie" is een term die in me opkomt, want met genoeg variatie is het des te langer vol te houden.

Fitness en cardio gaan daarbij een welkome aanvulling zijn. De hoogste tijd om aan te gaan melden bij SonSport Active Center, want het is al bijna oktober .... onrust.

Paar feitjes en plaatjes

"La Marmotte GranFondo is the mother and father of all sportives cycling events. The route covers 174km of alpine cycling featuring the epic Col du Glandon and Col du Galibier. These mythical cols are among the most feared Tour de France mountain passes.

After an epic 5,180m of climbing, La Marmotte finishes with the tortuos ascent of 21 hairpin bends to Alpe d’Huez (1,880m), scene of many literally breathtaking finishes in Le Tour."

......mooier kan ik het niet zeggen......

De tocht start in Bourg d'Oisans en eindigt bovenop Alpe d'Huez, met de klok mee op onderstaand kaartje.

Het volgende "kippenvel"-plaatje geeft het hoogteprofiel aan. In totaal worden 4 cols overwonnen:

·    Col du Glandon
·    Col du Télégraphe
·    Col du Galibier
·    Alpe d'Huez

Prepsicals?

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: "Prepsicals", de naam van deze blog, gaat over de voorbereidingen om een lang gekoesterde droom werkelijkheid te maken. Een wielrendroom, wel te verstaan: de deelname aan La Marmotte 2013. Voor de niet-kenners: een toertocht in de Alpen waaraan jaarlijks zo'n 7000 wielerfanaten meedoen en die wordt gekenschetst als de zwaarste toertocht die er is.

Nu ben ik zelf niet zo van het zwaarste, grootste of meeste, dat is ook niet wat mij aanzet tot deze daad. Wat mij meer aanspreekt, is dat het een toertocht is die qua zwaarte overeenkomt met een bergetappe in de Tour de France. Ik vind het supercool om die ervaring een keer aan den lijve te ondervinden, zowel tijdens de voorbereiding als op de dag zelf.

Deze blog gaat over doelen stellen, motivatie vinden en houden, voorbereiden op "le moment suprême", het beste halen uit ups ´n downs en zoveel meer wat bij een uitdaging komt kijken. In eerste plaats geschreven voor mezelf, zie het als een dagboek. Daarnaast ook geschreven voor degenen die "mee" willen in het realiseren van een uitdaging van kaliber. Om er zijn of haar voordeel mee te doen, of gewoon voor de fun.