De klok tikt door

Nog minder dan 4 dagen, dan is het moment daar dat de inschrijving voor La Marmotte 2013 opent, om 0:00 uur, vrijdag op zaterdag. De website van Grand Trophee Cycling event is daar heel duidelijk over. Aangezien ik niks aan het toeval wil overlaten, wordt het dus strak achter de PC zitten om bij de eersten te zijn.

Op zich is het wel vreemd dat de organisatie zich minder realiseert dat zo laat naar bed gaan niet goed is voor een sportman. Aan de andere kant gun ik mij mijn verzetjes en dat betekent ook wel eens laat / later naar bed gaan. Nu ben ik door de week altijd van het vroege opstaan, dat geeft einde van de dag veel ruimte. En zeker met een drukker wordend trainingschema, intussen al bijna 8 uur per week, is vrije tijd aan het einde van de dag erg welkom.

Afgelopen week heb ik de eerste keer meteen vanuit bed een uurtje op de Tacx gefietst. Ik geef toe, het is een beetje gek om om 6:30 uur al trappend de dag te beginnen, voor mij althans. Maar, eerlijk is eerlijk, het was wel lekker. De hele dag geeft dat een up-gevoel.

Vanavond wordt ook een avondje sport. Om 19:00 uur eerst een vervolgintake bij SonSport, waarbij het fitnessschema wordt aangepast. Om 21:00 is het tijd voor een uur Spinning. Indien de intake minder dan 2 uur duurt, trap ik de rest vol op de Tacx aldaar. Ik denk dat ik maar een aardappeltje extra eet bij de maaltijd. En een reepje meeneem. Ik verwacht wel dat ik hyper thuis kom, hetgeen op tijd gaan slapen wel lastiger maakt. Alles voor het goede doel, want begin juli 2013 wil ik er wel fit en wel staan.

Wat de laatste paar weken erbij ingeschoten is, is het uitvoeren van een Rosiertest. Die stond weliswaar gepland, maar ik had er net te weinig ruimte voor. Allemaal niet zo'n ramp, alhoewel ik wel benieuwd ben of er sinds de laatste keer vordering waarneembaar is. Wat ik wel al kan zien (op de weegschaal), is dat mijn gewicht zich aan de onderkant van de 87 kg begint te begeven. Dat zijn normaal gesproken zomerse waardes. In een eerdere blog had ik al aangegeven dat ik geen wintervet wilde opbouwen, aangezien dat extra moeite kost om er in het vroege voorjaar weer vanaf te krijgen.

De klok tikt door. Komend weekend volgt dus de inschrijving. En het trainen gaat ook gewoon door, waarbij de intensiteit toeneemt. Waarschijnlijk in de komende blog komt de afrekening van November, tenzij ik tussendoor nog een blogje maak. Het is een kwestie van het vinden van de tijd, daar ben ik intussen wel aan gewend.

The power of flow

Er zijn van die momenten dat de tijd voorbij gaat zonder dat je er erg in hebt. En daarbij doel ik niet op het jachtige in het leven, dat we allemaal wel kennen. Ik verwijs meer naar het zó actief bezig zijn dat lichaam en geest in een soort van vloeiende beweging komen en het besef van omgeving en tijd ondergeschikt zijn. Als ik fiets mag ik dat met enige regelmaat meemaken, en zo gebeurde dat vanochtend ook tijdens Spinning. Het was even voor half 10 en we waren lekker aan de rol en de volgende oefening ging pijn doen, dat was ons beloofd. "Kom maar op", dacht ik, "ik ben er klaar voor". 10 minuten later, aan het einde van de oefening na de beloofde zware oefening, kreeg ik weer tijds- en omgevingsbesef, en vroeg ik mezelf af waar de afgelopen 10 minuten waren gebleven.

Ik had niet stilgezeten, daar zou de coach met wel op gewezen hebben. De plas water onder mijn spinningbike was er ook nog, en vervolgens mij ook wel groter. En pijn, ik weet zeker dat ik het nut van de zware oefening vol had genoten, maar die pijn heb ik niet waarneembaar gevoeld. Die ervaring is het machtigste en het mooiste dat me tijdens het fietsen kan overkomen. Ook als ik buiten fiets, overkomt me dit. En ik weet uit ervaring dat mijn alertheid dan dusdanig is dat ik veilig aan het verkeer blijf deelnemen, ook al zit ik in een flow. Blijkbaar klopt dan alles, ik kom er ook steeds "goed" uit, een "bad trip" levert dat niet op. 

Ik weet dat ik dit gevoel niet kan dwingen, maar het intrigeert me wel. En als me iets interesseert, dan ga ik me daar in de regel in verdiepen. Maar ja, waar begin je dan? Het antwoord daarop kwam afgelopen week binnenzeilen, toen ik in de trein in de Happinez zat te lezen. Gezien de hoeveelheid reclame over zalfjes zou je denken dat dit blad over mind en spiritualiteit alleen voor vrouwen bedoeld is. Dat houdt mij niet tegen om echt lekker weg te zakken in de mooi geschreven artikelen. En zo werd mijn aandacht in dit blad getrokken door een e-learning-training Meditatie.

En toen ik vanochtend uit de flow kwam, was dat het eerste waaraan ik dacht. En omdat dingen niet zomaar gebeuren, gedachten niet zomaar opkomen, heb ik de daad bij het woord gevoegd en start ik binnenkort met een meditatietraining. Op zoek naar het diepere, en wellicht ook wel meer zicht op het in een vloeiende beweging laten komen van lichaam en geest. Dat zou mij in juli 2013 zomaar eens van pas kunnen komen.

Het plan voor november

Afgelopen week heb ik twee maal gespind en dat is me goed bevallen. Het met beleid door het uur heen komen, gaat steeds beter. De plas water onder de fiets, die voorkom ik niet met deze vorm van beheersing. Na afloop van het uur heb ik dus altijd even wat dweilwerk. Dankzij het met verstand spinnen, slaag ik er wel in concreet aan de klimtechniek te werken. Spinnen is niet gemaakt voor mensen die van zitten houden. Met de juiste weerstand erop, die in de loop van de oefening naar believen mag worden aangedraaid, is het heerlijk om staand de benen te laten ronddraaien. Naar beneden duwend met het been dat voor gaat en naar boven trekkend met het been dat achter staat. Mooi in cadans, op het ritme van de muziek, de ademhaling zijn werk laten doen. Het is bijna hypnotiserend.

Mijn schema voor november pas ik zo aan dat twee maal Spinning erin zit. De combinatie met fitness erna, zet ik ook door. Daarnaast wil ik iets meer op de Tacx gaan doen. Voor nu kom ik uit op het volgende plan:

De Conconitest die ik vorige week geskipt heb, laat ik maar even zitten. In november zit ook al een Rosiertest. Ik ben benieuwd of er enige vordering zichtbaar is, waarbij ik meteen al opmerk dat het nog te vroeg is om er helemaal voor te gaan in zo'n test, Juli 2013 is nog ver (analoog aan "Parijs is nog ver").

Houd frustratiemomenten kort

Nadat ik afgelopen woensdag mijn fitnessrondje bij SonSport had gedaan, had ik nog wel zin om even te fietsen op de Tacx. Gewoon rustig, vlak parkoertje, de Hel van het Noorden, de klassieker in Noord-Frankrijk waarin menig kasseistrook wordt aangedaan. Zodra je de kasseistroken op rijdt, merk je dat het te verwerken vermogen stijgt. Ja, inderdaad, dat vind ik dan weer lekker. Zo kwam ik op gang en al snel had ik een snelheid die toch wel voorbij "Gewoon rustig" ging, maar zonder dat ik diep ging.

Na 2,5 kilometer in 4,5 minuten was het opeens uit met de pret. De weergave op het scherm bleef hangen en doortrappen had geen zin aangezien ook de meting en de weerstand wegvielen. Als dan net de adrenaline achter de oortjes begint te klotsen, dan levert zo'n abrupte stop wel even wat frustratie op. In ieder geval was het even uit met de zin om op een andere Tacx-trainer door te gaan. Toen ik de trap afliep op weg naar de kleedruimte, voelde het op deze wijze stoppen toch niet goed. De oplossing bevond zich in de kleedruimte, want daar kwam ik erachter dat binnen een paar minuten Spinning zou beginnen. Daar had ik wel zin in!

Gelukkig was er nog plek en kon ik nog deelnemen. En zo gebeurt het dan dat het effectief aanpakken van een eerdere frustratie tot een werkelijk heerlijk uurtje Spinning leidt. Het was wel even wennen, aangezien de coach voor mij nieuw was, maar op het einde had ik een zeer voldaan gevoel. Het betekent overigens wel dat ik deze week twee keer Spinning doe, want de zaterdagmorgen, die heb ik intussen al terugkerend in mijn agenda gereserveerd voor een uur Spinning gevolgd door een uur fitness. Dus morgenvroeg ga ik me weer even amuseren.

De voor deze week geplande Conconi-test (uitputtingstest om conditie te meten) past even niet in het plaatje. Op zich niet zo'n probleem, dan komt deze volgende week wel.