Zo nu en dan heb ik mijn beschouwende fase. Dat kan over van alles en nog wat gaan. Deze keer was ik wel eens benieuwd hoe vaak mijn berichten op deze blog gelezen worden. Is dat belangrijk dan? Nee, eigenlijk níet, maar aan de andere kant is het wel leuk. Het schrijven van stukjes voor een blog werkt voor mij ook als niemand het zou lezen. Het is voor mij letterlijk het van me afschrijven van zaken die in mijn hoofd ronddarren. En ik heb wel het gevoel dat het werkt. Bij het werken aan grotere doelen is het zaak om te uiten en daarmee te delen. Het schrijven zelf leidt tot relativing. En dat helpt alleen maar om focus te behouden op datgeen waar het werkelijk om gaat.
Uiteindelijk gaat het mij erom dat ik via een heel mooi traject een heel mooie 6de juli heb, de dag waarop La Marmotte verreden wordt: een traject, waarin niet alleen maar toppen zijn, maar zo af en toe ook dalen. Focus houden op het uiteindelijke doel helpt dan om door te gaan en de twijfel te laten voor wat deze is. Ja, klopt, ik heb nog nooit 4 cols van kaliber in één dag beklommen met de fiets. Ja, klopt, ik heb nog nooit deelgenomen aan zo iets groots waar 7000 wielrenners aan mee doen. En ja, die afdalingen, met zo'n groep vind ik ook behoorlijk spannend. Door het alleen al te uiten, valt de grootste spanning ervan af en weet ik dat ik intussen 8 maanden naar het doel toewerk (en al sinds mijn 8ste op een racefiets zit). En dat is dus precies waarom voor mij het schrijven van een blog werkt.
En als dan ook nog tussen de 15 en 20 liefhebbers mijn blog lezen, dan is dat gewoon leuk. Wat me dan wel interesseert, is waarom één specifieke bijdrage bijna 60 lezers had: "Zeg nooit Nee tegen een dame". Toch wel grappig. Blijkbaar is er iets in de titel dat "pakt". Aan de andere kant is het niet mijn doel om gericht op toename van het aantal lezers te schrijven. Maar leuk is het wel als er dan zo'n uitschieter bij is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten