Wat een heerlijke week!

Na de "off"-maand februari voor wat betreft trainingsuren, is maart veel beter begonnen. Ik heb bewust wel met de handrem erop getraind, omdat ik begin van de week niet helemaal fit was. Afgelopen woensdag wist mijn huisarts te vertellen dat virussen en bacteriën uit mijn lijf waren. Dat kunnen ze tegenwoordig direct checken aan de hand van een druppeltje bloed. Het was een kwestie van herstellen en dus van tijd, aldus de huisarts.

De huisarts heeft trouwens ook meteen een medische verklaring getekend die de organisatie van La Marmotte wil zien. Volgens die verklaring mag ik nu deelnemen aan langere fietstochten. Hij had er juridisch gezien wel wat moeite mee en heeft voor zijn zekerheid erbij gezet dat hij geen bij hem bekende beperkingen zag. Met deze verklaring word ik nu opgenomen in de einduitslag, mits ik de tocht netjes uitfiets. Zonder de verklaring had ik als zogenaamde randonneur meegefietst, en zou ik niet in de einduitslag verschijnen.

Naast de druppel bloed (gat 1 in mijn lijf), heb ik nog drie buisjes afgegeven. En ondanks dat de ader goed zichtbaar was, zat de prikster er de eerste keer toch naast (gat 2 en 3 in mijn lijf). Suiker, cholesterol en PSA (prostaat) zijn gemeten en vallen allemaal binnen de gezonde grenzen. Volgende prikbeurt is over 3 jaar.

Ergens in april ga ik nog voor een sportmedische keuring. Ook dan wordt het bloed weer gecheckt, maar dan wel op een hele serie meer waardes. De leukste vind ik persoonlijk de hematocrietwaarde. Hoe hoger deze is, hoe meer zuurstof zich kan binden aan de rode bloedlichaampjes. Renners die epo gebruiken moeten altijd opletten dat deze waarde niet boven de 50 komt, want anders zijn ze bij meting de klos. De laatste paar keren dat mijn hematocrietwaarde gemeten was, was deze 49. Dat betekent dat epo in mijn geval niet zoveel zin heeft. Gelukkig zijn we de afgelopen maanden steeds slimmer geworden dankzij alle confessies: er is keuze genoeg naast epo.

De eerste paar dagen van deze week heb ik me qua training beperkt tot de Tacx. In het begin echt rustig, en later steeds intenser. Ik merk dat mijn conditie wel achteruit is gegaan, maar mijn vermogen daarentegen niet. De spinningles van afgelopen woensdag ging erg lekker. Dat was goed voor het zelfvertrouwen met het vooruitzicht op de spinningmarathon bij SonSport op 17 maart. Het zal hoe dan ook heftig worden, want 4 uur spinning blijft natuurlijk een uitdaging.

Gisteren ben ik gestart met een uurtje interval op de Tacx. Het was een training waarbij het eerste stuk een pyramide wordt afgelegd (minuut stijgen gevolgd door minuut relaxed doortrappen, waarbij de stijging een aantal keer toeneemt en vervolgens een aantal keren afneemt). Daarna volgde deel 2 waarin, afgewisseld met een minuut relaxed fietsen, twee maal drie keer gedurende drie minuten dezelfde stijging werd afgelegd. En dan is het zaak om dezelfde trapfrequentie aan te houden. Dit is een optimaal recept voor dat overheerlijke brandende gevoel in de bovenbenen. Jammer genoeg had de hartslagmeter een storing, dus kan ik niet precies zeggen hoe hoog mijn hartslag was toen ik in de eerste 3 minuten van deel 2 meer dan 360 Watt continu wegtrapte. De volgende twee keren van 3 minuten heb ik een tandje terug gezet en was het nog steeds boven de 300 Watt. Na dit uur Tacx heb ik mijn benen en buik eens stevig te grazen genomen bij SonSport met krachttraining.

Zojuist een heerlijk uurtje spinning bij SonSport gedaan. Dat draaide heel lekker. zelfs een paar keer goed diep gaan en snel herstellen pakte goed uit. De inspanningen van gisteren voelde ik oveigens wel. Vanmiddag ga ik lekker relaxend op de bank naar de een na laatste etappe van Parijs-Nice kijken.

De maand maart is dus lekker begonnen. Het is nu een kwestie van veel duurtrainen. Ik hoop echt dat het heel snel heel lekker weer wordt, want dan kan ik gewoon buiten trainen. De Tacx is leuk, maar er gaat natuurlijk niks boven buiten fietsen.

En morgen? Dan gooi ik er een rustige duurtraining tegenaan, op de Tacx, want het weer is om te huilen.