Not amused

Februari gaat de boeken in als de maand waarin mijn trainingsactiviteit nagenoeg tot stilstand is gekomen. De eerste week van februari begon al niet lekker: ik had het te druk met andere zaken. Toen zag ik dat niet als een probleem. Ik zag het meer als een passende rustperiode inclusief de wintersportweek die erop volgde. De wintersportweek heeft inderdaad voorzien in de rust en darnaast in een mooie periode vol afwisseling. Ik kwam helemaal fit terug en was weer helemaal toe aan het inzetten van de volgende fase.

Maandagochtend na de vakantie was het mis. Niet fit, volle kop, spierpijn, kortom griep. Ik meld mij zelden ziek, maar deze keer zat er niks anders op. Woensdag ging het weer beter en zo besloot ik woensdagavond een uurtje op de Tacx te trappen. Ik realiseer mij nu al te goed dat ik me toen overschat heb. Donderdag en vrijdag voel ik me op zich wel goed, maar had wel het gevoel dat ik qua training rust moest pakken. Zaterdagochtend voelde ik me niet goed, dus dan ook maar besloten spinning over te slaan.

Zaterdagavond was een etentje ter ere van de 75 ste verjaardag van mijn vader. Toen heb ik me nog redelijk overeind kunnen houden, maar zondag was het echt mis. Wederom volle kop, benauwd, spiepijn, geen koorts.

Maandag wederom ziek gemeld en dat heb ik nu een week volgehouden. Ik heb echt een grafhekel aan ziek zijn. Februari is intussen voorbij en het trieste trainingsresultaat blijkt uit onderstaande tabel.

Ik ben nog steeds verkouden maar voel me lichamelijk wel beter dan een week geleden. Het is heel moeilijk om te bepalen wat ik nu qua training doe. Intussen is het begin maart en had ik vol in de opbouw willen zitten. Na een maand stilstand kan ik realistisch geziën gewoon weer vooraan beginnen. Frustrerend.

Op 17 maart staat de spinningmarathon van 4 uur gepland. Dat wordt overleven. Op 7 april staat Veenendaal-Veenendaal gepland, een tocht van 135 km door flink geaccidenteerd terrein. Zoals het er nu voor staat, ben ik dan blij als ik de 105 km variant fiets.

Ik geef niet snel op maar de laatste maand is wel een hele hap uit het vertrouwen in een goede afloop. Het enige dat nu slim is, is geduld hebben tot mijn lichaam weer echt beter is. Nu te enthousiast trainen werpt mij uiteindelijk nog verder terug. Resistance is futile.