Er zijn van die momenten dat de tijd voorbij gaat zonder dat
je er erg in hebt. En daarbij doel ik niet op het jachtige in het leven, dat we
allemaal wel kennen. Ik verwijs meer naar het zó actief bezig zijn dat lichaam
en geest in een soort van vloeiende beweging komen en het besef van omgeving en
tijd ondergeschikt zijn. Als ik fiets mag ik dat met enige regelmaat meemaken,
en zo gebeurde dat vanochtend ook tijdens Spinning. Het was even voor half 10
en we waren lekker aan de rol en de volgende oefening ging pijn doen, dat was
ons beloofd. "Kom maar op", dacht ik, "ik ben er klaar
voor". 10 minuten later, aan het einde van de oefening na de beloofde
zware oefening, kreeg ik weer tijds- en omgevingsbesef, en vroeg ik mezelf af
waar de afgelopen 10 minuten waren gebleven.
Ik had niet stilgezeten, daar zou de coach met wel op
gewezen hebben. De plas water onder mijn spinningbike was er ook nog, en
vervolgens mij ook wel groter. En pijn, ik weet zeker dat ik het nut van de
zware oefening vol had genoten, maar die pijn heb ik niet waarneembaar gevoeld.
Die ervaring is het machtigste en het mooiste dat me tijdens het fietsen kan
overkomen. Ook als ik buiten fiets, overkomt me dit. En ik weet uit ervaring
dat mijn alertheid dan dusdanig is dat ik veilig aan het verkeer blijf
deelnemen, ook al zit ik in een flow. Blijkbaar klopt dan alles, ik kom er ook steeds "goed" uit, een "bad trip" levert dat niet op.
Ik weet dat ik dit gevoel niet kan dwingen, maar het
intrigeert me wel. En als me
iets interesseert, dan ga ik me daar in de regel in verdiepen. Maar ja, waar
begin je dan? Het antwoord daarop kwam afgelopen week binnenzeilen, toen ik in
de trein in de Happinez zat te lezen. Gezien de hoeveelheid reclame over
zalfjes zou je denken dat dit blad over mind en spiritualiteit alleen voor
vrouwen bedoeld is. Dat houdt mij niet tegen om echt lekker weg te zakken in de
mooi geschreven artikelen. En zo werd mijn aandacht in dit blad getrokken door
een e-learning-training Meditatie.
En toen ik vanochtend uit de flow kwam, was dat het
eerste waaraan ik dacht. En omdat dingen niet zomaar gebeuren, gedachten niet
zomaar opkomen, heb ik de daad bij het woord gevoegd en start ik binnenkort met
een meditatietraining. Op zoek naar het diepere, en wellicht ook wel meer zicht
op het in een vloeiende beweging laten komen van lichaam en geest. Dat zou mij
in juli 2013 zomaar eens van pas kunnen komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten